Jakie urządzenia są niezbędne podczas wiercenia studni?

Jeżeli na działce budowlanej, która jest przeznaczona pod obiekty, w których przebywać będą ludzie, nie ma możliwości przyłączenia do sieci wodociągowej, możemy zdecydować się na indywidualne ujęcie wody. W polskich warunkach najczęściej decydujemy się na wiercenie studni głębinowej. Jeśli studnia nie jest głębsza niż 30 m, a dobowy pobór wody nie przekracza 5 m3, nie potrzebujemy pozwolenia na budowę i studnię możemy wykonać samodzielnie. Musimy przy tym zachować właściwą odległość od elementów wymienionych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Jakimi narzędziami możemy w najprostszy sposób wywiercić studnię?

Najprostsze narzędzie do wiercenia studni

Studnie głębinowe, czyli studnie wiercone, często wykonywane są dziś mechanicznymi wiertnicami, przy czym wciąż popularne jest wykonywanie studni wiertnicami ręcznymi. Jak mówi nam przedstawiciel Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych „Żyrardów" z Warszawy, nie zawsze możliwe jest dotransportowanie mechanicznej wiertnicy na daną działkę, a w innych przypadkach z kolei wykorzystanie wiertnicy ręcznej jest bardziej opłacalne. Najprostsza wiertnica ręczna składa się z kilku elementów. Narzędziem urabiającym grunt jest stalowa ślimacznica, która umieszczona jest na prowadniku ze stalowego kształtownika o przekroju kwadratu. Prowadnik wprowadzany jest w oś ślimacznicy, do której przymocowana jest stalowa linka. Do obracania prowadnikiem wykorzystuje się zamocowany pod kątem prostym uchwyt-pręt. Ślimacznica jest wkręcana w grunt. Po kilku lub kilkunastu obrotach ślimacznica jest wyjmowana z otworu za pomocą stalowej linki wraz z urobionym gruntem. Po oczyszczeniu ślimacznica opuszczana jest z powrotem.

Pogłębianie studni i osiągnięcie warstwy wodonośnej

Wraz z tym, jak ślimacznica pogłębia wierconą studnię, do prowadnika dokłada się kolejne elementy, by był wystarczająco długi. Cykle wiercenia studni – opuszczania-podnoszenia – powtarza się do momentu, gdy ślimacznica osiągnie poziom warstwy wodonośnej. Najprostszą studnię można teoretycznie wykonać nawet ze zwykłych kanalizacyjnych odcinków PCV. Rura z perforacją w dolnym odcinku wprowadzana jest w wywiercony otwór, a następnie za pomocą tzw. szlamówki z otworu wydobywa się resztki urobku zmieszanego już z wodą. Następnie do wysokości perforacji rura zasypywana jest żwirem. Wymienione we wstępie Rozporządzenie wyraźnie wskazuje, jak powinna być wykonana obudowa studni kopanej, która dostarcza wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Wskazuje, że teren otaczający studnię powinien być pokryty utwardzoną nawierzchnią (spadek 2% w kierunku zewnętrznym) w pasie o szerokości co najmniej 1 m, licząc od zewnętrznej obudowy studni. Ten sam punkt Rozporządzenia dotyczy również studni wierconych. W kolejnym punkcie Rozporządzenie dodatkowo wskazuje, że przy ujęciu wód podziemnych za pomocą studni wierconej przejście rury studziennej przez utwardzoną nawierzchnię należy uszczelnić.