Spawanie TIG i MIG/MAG. Charakterystyka usług

Spawanie TIG i MIG/MAG to jedne z najpopularniejszych metod spawania wykorzystujące do tego procesu elektrodę i osłonę gazów aktywnych lub obojętnych. Wybór odpowiedniej techniki zależy od spalanego materiału i oczekiwanych rezultatów. W artykule wyjaśniamy, na czym polega spawanie metodą TIG i MIG/MAG oraz piszemy o istotnych wadach i zaletach tych technologii.

Spawanie metodą TIG 

Proces spawania TIG (ang. Tungsten Inert Gas) to stapiająca metoda spawania, która polega na wytwarzaniu łuku elektrycznego za pomocą elektrody wolframowej w osłonie gazu obojętnego (z reguły argonu, helu lub ich mieszanki). Gaz osłonowy wypływa z dyszy uchwytu elektrodowego, a jego zadaniem jest ochrona materiału i elektrody przed reakcjami chemicznymi. Metoda TIG wykorzystywana jest zawsze wtedy, gdy oczekuje się wysokiej jakości spoiny bez powstawania odprysków. Najczęściej stosuje się ją w przypadku spawania następujących rodzajów materiału: 

• stal nierdzewna i inna stal wysokostopowa,
• aluminium, 
• miedź, 
• tytan, 
• nikiel. 

Spawanie TIG nie wymaga używania materiału dodatkowego (ale jest to dopuszczalne). Łuk spawalniczy tworzy się pomiędzy nietopliwą elektrodą a powierzchnią spawanego materiału, która ulega stopieniu. Połączenie spawanych elementów następuje dzięki przetopieniu rowka spawalniczego. Do największych zalet tej technologii zalicza się: 

• wysoką jakość spoiny (szczególnie pod względem wizualnym),
• brak odprysków,
• możliwość spawania w różnych pozycjach spawalniczych. 

Metoda TIG wymaga sporych umiejętności i nie jest przystosowana do spawania elementów o dużej grubości. 

Spawanie metodą MIG/MAG

Metoda MIG/MAG (ang. Metal Inert Gas / Metal Active Gas) to spawanie za pomocą łuku elektrycznego wytwarzanego pomiędzy topliwą elektrodą (drut podawany w sposób ciągły) a spawanym materiałem. Potocznie proces ten nazywa się też spawaniem migomatem, spawaniem półautomatem lub spawaniem półautomatycznym.

Jak tłumaczy specjalista z firmy spawalniczej BAKRON: Złącze powstaje w wyniku stapiania się drutu spawalniczego zmieszanego ze stopionym materiałem. Doprowadzony gaz osłonowy chłodzi uchwyt i chroni roztopiony metal. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje spawania elektrodą topliwą w osłonie gazów:

MIG: w tej metodzie jako gazu osłonowego używa się gazu chemicznie obojętnego, np. argonu lub helu; stosowana jest do spawania m.in. miedzi, aluminium, tytanu czy cyrkonu. 

MAG: proces spawania wykorzystujący gaz chemicznie aktywny, np. CO2, wykorzystywany do łączenia stali konstrukcyjnych niestopowych, niskostopowych i wysokostopowych. 

Spawanie MIG/MAG to uniwersalna metoda o wysokiej wydajności i stosunkowo niskich cenach materiałów spawalniczych. Wśród wad tej technologii można natomiast wymienić kosztowny zakup wymaganego wyposażenia oraz większe ryzyko powstawania przyklejeń i porowatości spoin.