Rola i znaczenie wytaczaków w procesach toczenia wewnętrznego

Procesy toczenia wewnętrznego umożliwiają obróbkę wewnątrz różnego rodzaju przedmiotów. Kluczową rolę odgrywają w nich wytaczaki. Czym charakteryzują się noże tokarskie tego typu? Podajemy ich najważniejsze cechy i tłumaczymy, jakie znaczenie dla toczenia wewnętrznego mają wytaczaki oraz o czym należy pamiętać podczas przeprowadzania tego złożonego procesu.

Czym są wytaczaki?

Wytaczaki są specjalnymi nożami tokarskimi służącymi do wykonywania w materiale otworów lub rowków poprzez toczenie. Każdy model można opisać opierając się na zestawie charakterystycznych cech wytaczaków, do których należą:

• rodzaj płytki wieloostrzowej oraz sposób jej mocowania,
• geometria noża,
• przekrój trzonka,
• minimalna średnica wykonywanego otworu,
• maksymalna głębokość wykonywanego otworu.

Ekspert z firmy CNC Art dodaje: U wytaczaków, w porównaniu do innych noży tokarskich, trzonek ma nieco inną geometrię wykonania, czyli część chwytowa w imaku jest kwadratowa lub prostokątna, zaś dłuższa część trzonka ma kształt owalny. Wynika to z faktu, że ostrze noża musi wystawać poza jego obrys, aby podczas obrabiania powierzchni nie kaleczyć jej krawędzią oprawki.

Jaką rolę pełnią wytaczaki w procesach toczenia wewnętrznego?

Podczas toczenia wewnętrznego dokonywana jest obróbka wewnętrzna średnicy obrabianego przedmiotu. Najważniejszymi zadaniami wytaczaków jest umożliwienie wykonywania długich wgłębień, rowków oraz otworów. Dobór odpowiedniego wytaczaka może znacznie ułatwić proces toczenia wewnętrznego. W innym przypadku może dojść do kilku poważnych komplikacji. Na przykład długi wysięg może przyczynić się do ugięcia narzędzia i wystąpienia drgań, zaś utrudnione odprowadzanie wiórów może spowodować wyłamanie płytki lub skutkować uzyskaniem chropowatej powierzchni.

Ważne zasady toczenia wewnętrznego

Proces toczenia wewnętrznego będzie bardziej efektywny, jeśli przestrzegane będą cenne praktyczne wskazówki. Oto najważniejsze z nich:

• Należy wybrać narzędzie z trzonkiem o największym możliwym przekroju poprzecznym, jednocześnie upewniając się, że między trzonkiem a ściankami otworu pozostanie ilość miejsca wystarczająca dla odprowadzanych wiórów
• Upewnić się, że wióry mają odpowiedni kształt, a ich odprowadzanie odbywa się właściwie do zastosowanych parametrów.
• Użyć możliwie najkrótszego wysięgu i sprawdzić, czy długość wytaczaka pozwala na zastosowanie mocowania o zalecanej długości. Warto zapamiętać, że długość mocowania nie powinna być krótsza niż trzykrotność średnicy trzonka.
• Do produkcji detali wrażliwych na drgania najlepiej użyć wytaczaków z tłumieniem drgań.
• Aby skierować wypadkową sił skrawania wzdłuż osi wytaczaka, kąt przystawienia powinien być jak najbliższy 90 stopniom i nie powinien być mniejszy niż 75 stopni.
• Jeśli konieczna jest poprawa przebiegu formowania wiórów, warto zastanowić się nad zmianą drogi narzędzia.